Hoe is het uiteindelijk afgelopen?
Vanuit een sportief oogpunt was ik een beetje teleurgesteld, ik was 47 of 48ste op 80 terwijl ik mikte op een plaats in de top 30. Maar het belangrijkste is om in dit avontuur geslaagd te zijn. En een project als dit is niet zomaar een overwinning! Het zit vol met kleine overwinningen: de dag dat je een boot vindt, een sponsor, de dag dat je je kwalificeert, enz. Het zijn al deze kleine overwinningen die ons uiteindelijk naar de ultieme overwinning leiden: aankomen aan de andere kant, ongeacht het klassement!
Het is echt een grote uitdaging! Als we eenmaal weg zijn, geven we niet op, we moeten vechten tot het einde. En ondanks de technische problemen die ik heb ondervonden, heb ik nooit opgegeven. Ik ben trots op mezelf, maar ik heb toch een voorproefje van “Kom terug”! (lacht)
Proficiat van het hele team van ONG Conseil België ! We zullen op de uitkijk staan voor je volgende race… 😉
Wat ben je nu aan het doen? Je sprak over de COVID-19-crisis, wat vind je daarvan?
Ik vind het erg triest, het is erg dramatisch. Natuurlijk was ik net als iedereen opgesloten, maar ik heb de hele tijd gewerkt omdat een klant mijn diensten nodig had. Nu ik onafhankelijk ben (ik werk in de voorbereiding en reparatie van raceboten), kreeg ik geen voldoening van deze crisissituatie. Alle mensen die zeggen “Het heeft me in staat gesteld om mezelf te vinden, om dichter bij mijn geliefden te komen, enz…” is voor mij een hoop rotzooi! Ik heb me natuurlijk aangepast, maar ik heb niet gewacht tot ik in mijn kamer was opgesloten om de benodigdheden te krijgen! Ik hoop alleen dat het land eruit komt en dat het niet zal terugkomen.
Eindelijk, wat is jouw onder alle omstandigheden?
Zoals ik al zei tijdens mijn project “Leef voorovergebogen “(lacht)
Ik denk dat we altijd onze best doen, of het goed is, of het niet goed is om ervoor te zorgen dat we er geen spijt van krijgen.