- Kan je beginnen met jouw achtergrond uit te leggen?
Ik heb een diploma van het IAD (Instituut voor Verspreidingskunsten) in Louvain La Neuve. Dus werkte ik 5 jaar in de filmindustrie. Tussen de opnames door werkte ik in het theater als toneelmeester en een beetje bij de televisie, met name bij RTL TVI. Toen besloot ik een droom waar te maken en vertrok naar Kreta, waar ik uiteindelijk 2 jaar verbleef. Ik werkte er als toeristengids en als begeleider van een groep muzikanten.
Na mijn terugkeer in België heb ik 4 jaar lang de Indische heilige teksten bestudeerd en yoga beoefend bij een uitzonderlijk persoon in Jodoigne (en enige tijd in India bij 2 grote meesters), waarna ik mijn eigen vzw heb opgericht om zelf les te geven. Na enkele jaren van innerlijke vreugde maar financiële tegenspoed, combineerde ik mijn beroep met verschillende banen: verkoopster bij Yves Rocher, serveerster in een Grieks restaurant (de Filoxenia) en babysitter in beroemde hotels (vooral de Amigo).
- Wat een carrière! Maar wanneer en hoe ben je bij ONG Conseil België terechtgekomen?
Ik begon na te denken over een bepaalde stabiliteit en toen verscheen mij “als vanzelfsprekend” de advertentie van ONG Conseil (dat was de naam van het parfum dat ik het meest verkocht bij Yves Rocher). Toen ik deze advertentie las, vroeg ik me af: “Wat doe ik in godsnaam in deze winkel, waar ik de hele dag make-up en antiverouderingscrèmes verkoop, terwijl ik de andere helft van de tijd een terugkeer naar het essentiële leer door het onderwijzen van yoga”? Plotseling werd alles samenhangend.
Ik begon te werken en bleef daarnaast yogales geven. Toen raakte ik verstrikt in de gekte van het werk, wat me iets bracht wat ik nog niet wist! En ik heb de keuze gemaakt om te stoppen met yogales geven en voltijds in rekrutering te gaan, om mijn rol als Teamleider ten volle te kunnen spelen en vooral om de mobiele missie te kunnen meemaken, wat een geweldig concept is!
- Dus je hebt veel veldwerk gedaan voordat je bij de Back Office kwam.
Ja, na een paar jaar in rekrutering, kwam ik bij de rekruteringslancering in Vlaanderen. Dat was een hele ervaring!
Toen mijn batterijen op waren, nam HR op het juiste moment contact met me op om me een baan in de Back Office aan te bieden. Als iemand die altijd nieuwsgierig is geweest naar hoe de dingen daar werken, greep ik deze kans met beide handen aan, hoewel ik bang was dat ik niet opgewassen zou zijn tegen de taak om in een kantoor te werken. Ik werd snel op mijn gemak gesteld door het dynamische duo Tawny en Lucas en het was een waar genoegen om hun gezichten elke ochtend in het kantoor te zien.
- Wat houdt je baan in?
Ik bel op geworven mensen om hen te verwelkomen, hen te bedanken voor hun steun en te controleren of de gegevens kloppen. Dit is ook het moment voor de donateur om vragen te stellen waar hij/zij bij de ondertekening misschien niet aan had gedacht.
- Wat vind je het leukste aan je baan?
Het is logisch dat ik me heel snel thuis voelde. Er zijn niet veel banen waar je jezelf kunt zijn zoals je bent! En dan, deze job laat je toe een zekere financiële stabiliteit te hebben.
Daarna is het mooie van mijn baan dat ik rechtstreeks toegang heb tot elk van de beste momenten van de dag van de fundraiser; wanneer de donateur met mij het kleine moment van sprankeling deelt dat plaatsvond tussen de fundraiser en hem. Nog beter, sommige voorbijgangers zijn in een vreselijke bui en een ontmoeting met een fundraiser verandert hun gemoedstoestand volledig. Het is ook erg leuk om donateurs tegen te komen die het werk en de investering van fundraisers erkennen en om direct op de tablet feedback te kunnen geven.
In ieder geval ben ik altijd erg blij te zien dat collega’s met wie ik teams heb gedeeld, hun werk met hetzelfde enthousiasme voortzetten. En het is altijd een genoegen om ze op foto’s te zien en dat kleine magische moment van “ja, ik doe het!”
- Wat zijn de uitdagingen van je job?
Ervoor zorgen dat de persoon een tweede keer vertrekt met een glimlach op zijn gezicht, waardoor hij de tijd herbeleeft die hij tijdens het gesprek met de fundraiser (dat soms heel kort is, soms heel lang) heeft doorgebracht.
Een andere uitdaging is de mogelijkheid om van het ene naar het andere goede doel over te schakelen, van de ene oproep naar de andere.
Ik hou er ook van om mezelf kleine persoonlijke uitdagingen te geven (maar ik doe dit voor alles en de hele tijd in het dagelijks leven) zoals als ik 3 oproepen tegelijk heb, om ze alle 3 te kunnen beantwoorden (en het is mogelijk omdat de antwoordapparaten pas na een lange tijd opstarten!) Het maakt me aan het lachen, ik weet niet waarom, en vooral nu ik alleen ben met mijn muur, heb ik deze dwaze kleine uitdagingen nog meer nodig.
Anders is elk gesprek in het Nederlands ook een kleine uitdaging, vooral als ik op zoek ben naar een fundraiser zoals Philippe (en zijn fundraisers trouwens ook) die perfect Nederlands spreekt!
- Hoe gaat het vandaag met je?
Ik werk nu al meer dan een jaar op afstand. Natuurlijk zie ik mijn collega’s niet meer “fysiek”, maar organisatorisch gezien kon ik niet hopen op een betere manier om mijn werk en mijn nieuwe leven als moeder te combineren.
- Wat is je motto in alle omstandigheden?
Alles, absoluut alles wat ik in het leven doe, doe ik alsof mijn leven ervan afhangt… maar het is verre van een bewuste gemoedstoestand, het is meer een pathologie gekoppeld aan een onvermogen om los te laten…
Ik zou zeggen er geen te hebben… Eén motto voor alle omstandigheden doet me denken aan een reclameslogan of een politieke campagne… Dit alles staat heel ver van me af… de oversimplificatie van de dingen brengt ons ervan af denk ik. Of misschien in de vorm van een haiku die je hart raakt en je gedachten op een laag pitje zet… Elke omstandigheid is zo uniek dat ze naar mijn mening haar eigen gemoedstoestand verdient.
- Het laatste woord?
Een paar jaar geleden vertelde een fundraiser – met wie ik al snel bevriend raakte – me over “Thinkerview” (een onafhankelijk journalistiek kanaal) en sindsdien heb ik er geen enkele meer gemist. Ik denk dat we – in een tijd waarin we volgens mij meer belang hechten aan retoriek dan aan inhoud – meer dan ooit behoefte hebben aan dit soort media dat mensen niet voor de gek houdt en zijn gasten de tijd geeft om zich uit te drukken zonder dat ze snelle shortcuts moeten nemen die hun woorden volledig verdraaien.
Gasten toestaan om tot het einde van hun gedachten te komen, tot het einde van een idee, wetende dat er niet in geknipt zal worden omdat er geen montage is, is tegenwoordig bijna een luxe, en tja, het resulteert soms in interviews die 3 uur duren…
Bedankt Jessica !